Cztery.

     Po szybkim i zwycięskim meczu dla naszej drużyny zeszłyśmy razem na płytę boiska. Próbowałam protestować, ale to było na nic. Kilka chwil później zarówno Zbyszek jak i Michał stali obok nas. Nie mogłam tego nie zauważyć, że gdy Zbyszek objął Aśkę aparaty poszły w ruch, by uwiecznić tę chwile.

     - Znów to samo – westchnęła blondynka odwracając się w stronę migających fleszy i machała ręką w tamtym kierunku.

     - Aśka mówiłem ci żebyś dała sobie z tym spokój – złościł się Zibi,

     - Co się dzieje? – pytałam nie do końca rozumiejąc zaprezentowaną dopiero co scenę.

     - Asia na swój sposób walczy z hotkami, wychodzi im na przeciw, pokazując, że dobrze wie o ich istnieniu tak jak one wiedzą o niej – Kubiak wyręczył tamtą dwójkę i sam mnie poinformował.

     - Co za różnica czy je zignoruje czy im pomacham, to i tak nic nie zmieni. Zbyszek uważa żebym przestała je prowokować. A co niby złego robię i tak mnie obsmarują na każdą możliwą stronę – dodała.

     - Gdybyś się nie wychylała to w końcu dałyby sobie spokój. Monia jakoś, inaczej się zachowuje! – wtrącił się coraz bardziej zirytowany Bartman.

     - I, co to daje? Jej też się czepiają. Poczekaj, wejdziesz jutro na jakiś portal i zobaczysz zdjęcie naszej czwórki a pod, nim komentarz, że Misiek zabawia się z jakąś tajemniczą blondynką, zamiast być przy ciężarnej żonie, której akurat tutaj nie ma - ciągnęła w najlepsze, dając mi chyba do zrozumienia bym sobie poszła.

     - To ja może stąd pójdę? Nie chcę, by Michał miał kłopoty – już miałam odejść, gdy Kubiak złapał mnie za przedramię.

     - Dora daj spokój, my już dawno przestaliśmy zwracać na to uwagę a Monika o wszystkim wie. Zbyszkiem się nie przejmuj, jest zwyczajnie przewrażliwiony na tym punkcie – szatyn nie pozwolił mi odejść.

     - Nie jestem przewrażliwiony, tylko dla mnie to walka z wiatrakami, a Aśka czasami przegina – teraz to Bartman się tłumaczył, jakby mu się nie spodobało, że Michał zwrócił uwagę, że coś z nim nie tak .

     - Lubisz jak przeginam – pociągnęła dalej blondynka usiłując zmienić ton rozmowy na żartobliwy.

     - Tak zmień temat w tym jesteś dobra – syknął Bartman.

     Zaczynało się robić niezręcznie, przynajmniej dla mnie. Ta trójka znała się już szmat czasu, mogli, więc poruszać między sobą wiele tematów. Ja czułam się, jak piąte koło u wozu.

     - Ja stąd idę jak macie zamiar się kłócić – zaznaczył Michał, gdy para mierzyła się wzrokiem.

     - Kto się tutaj kłóci? My tylko wymieniamy uwagi – roześmiał się Zibi luzując atmosferę i przyciągnął do siebie mocniej Asię. Moje i jego spojrzenie się w tym momencie skrzyżowało, nie mogłam jednak długo wytrzymać mocy tych zielonych tęczówek.

     - Spadajcie, bo Andrea znów zwali na nas, że was zbyt długo przetrzymujemy. Już ja go znam na pewno znalazł nawet po takim meczu pełno błędów z waszej strony – zazdrościłam jej, że siedzi w tym temacie, że wie jak to jest od środka. Gdy byłam młodsza również o tym marzyłam, a teraz dostałam tego namiastkę, komiczno-dramatyczną namiastkę.

     Kolejny dzień był dniem wolnym dla naszej reprezentacji a tym samym kadrowicze do godziny 18 mieli czas tylko dla siebie. Sama planowałam pozwiedzać Gdańsk, bo wstyd się przyznać nigdy tutaj wcześniej nie byłam. Wychodząc przed hotel na ławce spotkałam Aśkę siedzącą obok Zbyszka.

     - Dorota, gdzie idziesz? –zapytała a mi nie pozostało nic tylko udzielić odpowiedzi.

     - Chciałam pozwiedzać. Myślałam, że pójdę na rynek, może do portu – miałam nadzieję, że oni mają inne plany.

     - Zibi słyszysz, weź rusz te swoje cztery litery i też chodźmy – namawiała go.

     - Mi tutaj dobrze – brunet spojrzał na nas spod okularów przeciwsłonecznych, uśmiechając się błogo.

     -Aż dziw bierze, że z niego taki leń. Jeżeli chodzi o siatkówkę to pierwszy a inne sprawy to i wołami go nie zaciągniesz – złościła się.

     - O przepraszam jesteś niesłowna o siatkówkę i seks kochanie, reszta to prawda, mógłbym nie robić nic innego – ta posłała mi speszone spojrzenie. W sumie chyba jak każda dziewczyna nie lubiła przy obcych mówić o takich intymnych sprawach. Zbyszek był inny.

     - To ja idę, szkoda czasu – chciałam się ulotnić.

     - O nie! Bartman w tej chwili wstawaj i idziemy. Zaraz dzwonię po Miśka będziesz się miał, komu wyżalić – choć Zbyszek z początku wyglądał na niezadowolonego to posłusznie zebrał swój tyłek z ławki i nawet sam wykonał telefon do Kubiaka.

     Czekając na Michała zastanawiałam się co Bartmana skłoniło do tego, że się ze mną przespał? Zachowywał się tak nagminnie, czy to był wyjątkowy wyskok? Patrząc na niego i Asię nie mogłam dostrzec, że między nimi coś jest nie tak. W sumie, gdyby nie moje wciąż żywe wspomnienia to mogłabym powiedzieć, że to co się miedzy nami wydarzyło w ogóle nie miało miejsca. Przy niej siatkarz zachowywał się nienagannie a ja za każdym razem, gdy w jej kierunku posyłał czuły gest czy pocałunek chciałam być na jej miejscu i nic na to nie mogłam poradzić. To się działo i już.

     Z naszego spaceru po mieście wyszło na to, że w końcu wylądowaliśmy na plaży. Z początku chłopaki nie byli zadowolenia, bo raz po raz ktoś podchodził i prosił o autograf, ale po kilku minutach wszystko się uspokoiło. Przekonałam się, że Michał jest straszną gadułą i zagadałby swojego rozmówcę na śmierć. Miło było jednak słuchać jak opowiadał o Monice i o tym, że już niedługo na świat przyjdzie ich córeczka. Widać było, że bardzo kocha zarówno ją jak i swoją żonę. Zbyszek, za to na to jego gadanie przewracał tylko oczami i powtarzał, że sam siebie nie widzi w takiej roli w jaką wpakował się jego przyjaciel. Myślałam, że mu się to ostatnio trochę pozmieniało, skoro jest z Aśką już tyle czasu, ale jak widać nie. Z twarzy blondynki, za to mogłam wyczytać, że nie za dobrze znosi tego typu deklaracje Zibiego, pewnie w głębi serca marzyła o podobnym życiu jakie wiedzie Kubiak.

     - Dorota my tu tak nawijamy a o tobie wciąż wiemy niewiele – Zbyszek postanowił przenieść ciężar rozmowy na mnie. Czyżby chciał się uwolnić o wszechobecnego tematu zakładania rodziny?

     - Możecie pytać. Wolę jak mi się zadaje konkretne pytania, przynajmniej nie zboczę z tematu – zaznaczyłam

     - Ilu partnerów seksualnych miałaś? – Zbyszek zachęcony moja wypowiedzią od razu przeszedł do ataku.

     - No wiedziałam, że tak zacznie! Nie martw się, mnie też tym pytaniem przyszpilił na samym początku i gdyby nie mój brat Łukasz to oberwał, by ode mnie z liścia, za to – teraz, za to Aśka lekko przywaliła mu w ramię. – Boję się, że on nigdy nie dorośnie.

     - Ja nie dorosnę, przecież w tym mój urok. Dora a ty odpowiadaj nie odpuszczę ci –ponaglił mnie. Mnie jakoś nie zdziwiło, że akurat o to zapytał.

     - Trzech – odpowiedziałam. – Czekaj, czterech – poprawiłam się, przecież i jego trzeba było do tej statystyki dołączyć. – Nie śmiem się nawet z tobą równać – legendy jakie krążyły o ilości partnerek bruneta znał chyba każdy.

     - Nie wierz temu co ludzie mówią i piszą. Zbyszek tylko na takiego wygląda, że lowelas, że panny na jedną noc mu w głowie, ja go znam – Joaśka zaczęła go bronić. Szkoda, że jak widać znała go z zupełnie innej strony niż ja. – Jak sobie przypomnę, że wariat założył się z Michałem o to, że zgoli się na łyso, gdy zgodzę się zostać jego dziewczyną to nadal chce mi się śmiać. Był przekonany, że mu odmówię a tym samym jego image nie ucierpi. Jak się skończyło wie każdy – teraz już wiedziałam jaki był powód tej drastycznej zmiany wizerunku jaki kiedyś zaprezentował nam siatkarz.

     - Czekaj mam gdzieś tutaj to zdjęcie – Michał przeszukał swój telefon. – O jest! – podstawił go Zbyszkowi pod sam nos.

     - Weź to schowaj i nie strasz ludzi – odepchnął jego rękę.

     - Mi tam się, wtedy podobałeś, nawet to mi przypadł ten honor pierwszego ruchu maszynką – Aśka, by go pocieszyć musnęła jego policzek zahaczając o kącik warg.

     - Dorota a tobie? – dopytywał Misiek.

     - Wolę Zbyszka w normalnej fryzurze, tak jak teraz – zdradziłam a w podzięce otrzymałam od bruneta wesoły uśmiech.

     - Widzisz, już nigdy nie dam się namówić na to drugi raz – zapierał się.

     - Dasz, dasz, muszę wymyślić tylko odpowiednią stawkę byś był skłonny postawić swój wizerunek. Dobrze się tutaj siedzi, ale czas wracać, za dużo tego dobrego – zakończył szatyn zmuszając nas do powrotu.

     Siedząc w pokoju miałam nadzieję, że to już koniec. Skoro Zbyszek zachowywał dystans może i dla niego był to tylko jednorazowy wskok, słabość chwili. Tak było, by lepiej i dla mnie i dla niego. Pojutrze stąd wyjadę i już nigdy się nie spotkamy a przygoda z nim będzie tylko epizodem, znaczącym, ale epizodem i niczym więcej w moim życiu. Chciałam tak myśleć, ale życie miało zamiar pokazać mi, że jest, inaczej.

     Pukanie niosło się po pomieszczeniu a ja doskonale wiedziałam, kto stoi po drugiej stronie, nikt innym nie widział, gdzie jestem zakwaterowana. Oparłam głowę o drzwi licząc, że odejdzie, ale był bardzo wytrwały. W końcu otworzyłam.

     - Nie rób tego więcej – szybko zamknął za sobą drzwi- Czekałem na to cały dzień – pocałował mnie zażarcie nierówno łapiąc powietrze. – Patrzeć na ciebie i nie móc cię dotknąć to największa tortura jaką ostatnio przeżyłem – odezwał się, gdy zaprzestał pocałunków.

     - Zbyszek nie rób tego, kochasz ją to widać – próbowałam, jednak nic to nie dało, bo ten ciągnął mnie w stronę łóżka.

     - Ale to przy tobie cały wariuję, nie wiem, co się ze mną dzieje, nie odtrącaj mnie – prosił.      Byłam zbyt słaba, by zaprotestować i, chociaż nie powinnam rozkoszowałam się jego obecnością w moim łóżku starając się myśleć tylko o jego ustach błądzących po moim ciele.

.:: ::.

Chwilowo jestem pochłonięta nową praca, ale staram się być na bieżąco z waszymi opowiadaniami. Z pisaniem u  siebie jest różnie, Zakazanym owocem jest mi łatwiej, bo wystarczy tylko przepisać rozdziały na kompa, co do Pogmatwanego świata sprawa jest bardziej skomplikowana, ale będę się starać.

Z wielką przyjemnością chce wam polecić nowy blog blue Zakochałam się w nim od pierwszego wejrzenia, już dawno tak nie miałam, by coś zachwyciło mnie od pierwszego wpisu, często potrzebuje kilku, by się przywiązać. Tutaj nie miałam z tym żadnego problemu.

Za wszelkie błędy przepraszam, bo na pewno coś się pojawiło.